آثول فوگارد یازدهم ژوئن سال 1932 در میدلبورگ آفریقای جنوبی متولد شد. نام کاملش هارولد آتول لنگین فوگارد است و پیش از این که نام "آتول" را برای خود انتخاب کند، او را "هالی" صدا می‌زدند.
والدین او انگلیسی - آفریقایی بودند. او خود را نمایشنامه‌نویسی آفریقایی می‌داند که به زبان انگلیسی می‌نویسد
آثول فوگارد یازدهم ژوئن سال ۱۹۳۲ در میدلبورگ آفریقای جنوبی متولد شد. نام کاملش هارولد آتول لنگین فوگارد است و پیش از این که نام "آتول" را برای خود انتخاب کند، او را "هالی" صدا می‌زدند. والدین او انگلیسی - آفریقایی بودند. او خود را نمایشنامه‌نویسی آفریقایی می‌داند که به زبان انگلیسی می‌نویسد
ترجمه: مجتبی پورمحسن
آثول فوگارد یازدهم ژوئن سال 1932 در میدلبورگ آفریقای جنوبی متولد شد. نام کاملش هارولد آتول لنگین فوگارد است و پیش از این که نام "آتول" را برای خود انتخاب کند، او را "هالی" صدا می‌زدند.
والدین او انگلیسی - آفریقایی بودند. او خود را نمایشنامه‌نویسی آفریقایی می‌داند که به زبان انگلیسی می‌نویسد. خانواده فوگارد چندی پس از تولد او، راهی بندر الیزابت شدند. در سال 1938 وی را در مدرسه "ماریست بِرادر" ثبت نام کردند. او پس از دریافت بورسیه به دانشکده فنی رفت تا تحصیلات متوسطه‌اش را ادامه دهد. پس از آن برای تحصیل راهی دانشگاه "کیپ تاون" شد، اما تحصیل را نیمه کاره رها کرد. با کار کردن بر عرشه کشتی، به نقاط مختلف جهان سفر کرد.
فوگارد در سپتامبر 1956 با شیلا میرینگ ازدواج کرد. او در یکی از نمایشهای فوگارد نیز بازی داشت. اما پس از آن به رمان نویسی و شعر روی آورد. آنها انجمن بازیگرانی را در بندر الیزابت تاسیس کردند و پس از آن به ژوهانسبورگ رفتند و آتول در آنجا به عنوان منشی دادگاه استخدام شد.
کار در محیط دادگاه، فوگارد را با رنج فراوانی که آفریقایی‌ها تحت قوانین نژاد پرستانه متحمل می‌شدند، آشنا کرد.
فوگارد نخستین نمایشنامه‌اش را با نام "جمعه بد" نوشت و با گروهی از بازیگران سیاهپوست به روی صحنه برد.
کنایه‌های سیاسی نمایشهای آتول فوگارد، او را وارد درگیری با دولت کرد. فوگارد برای فرار از پیگرد قضایی به خارج از کشور رفت.
او همکاری تنگاتنگی با دو بازیگر سیاهپوست به نام‌های"جان کانی" و "وینستون نتشونا" داشت و سه نمایش را با همکاری این دو بازیگر روی صحنه برد: "سیزو بنزی مرده "، "جزیره"، "گفته‌هایی پس از بازداشت غیرقانونی". این نمایش‌ها در لندن روی صحنه رفتند و تماشاگران آن، بیشتر کارگران فقیر و اهالی محله‌های پایین شهر بودند. این نمایش‌ها وجهی سیاسی داشتند و بازگو کننده درماندگی زندگی مردم بودند. در واقع کار فوگارد، ارائه تئاتری زنده بود.
فوگارد یکی از نمایشهای مشهورش را با نام "بچه‌های من! آفریقا!" به روی صحنه برد که انتقاد تندی علیه آپارتاید در مدارس آفریقایی بود.
فوگارد جوایز متعددی دریافت کرد و بر اساس برخی از آثار او اقتباسی سینمایی شد. فوگارد نخستین بار در سال 1992 با فیلم "به سوی کعبه آمال" کارگردانی را تجربه کرد.
و در سال 2006 فیلم"تسوتسی" که براساس یکی از رمانهای او با همین نام ساخته شد، برنده جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان شد.
"یان فیشر" آثار آثول فوگارد را به پنج دوره زمانی تقسیم کرده است:
دوره کارآموزی (تا سال 1957)
دوره رئالیسم اجتماعی (1958 تا 1961)
دوره تئاتر قضایی (1961 تا 1970)
دوره تئاتر بداهه (1966 – 1973)
دوره تئاتر سمبولیسم شاعرانه (1975 به بعد)
برخی آثار نمایشی آثول فوگارد:
بیانیه‌ها (1974)
سه نمایش بندر الیزابت
سیزو بنزی مرده است و جزیره (1976)
مهمان: برشی از زندگی یوجین مارایس (1977)
بواس من و لنا (1983)
مردم آنجا زندگی می‌کنند (1983)
به سوی کعبه آمال: نمایشی در دو پرده (1985)
بچه‌های من! آفریقا! (1990)
برادر زاده‌ها: خاطره نگاری (1994)
کتاب‌ها
مجموعه یادداشت‌های 1977 - 1960 (1983)
رمان تسوتسی (1980)
جوایز:
جایزه ادبی بهترین نمایش خارجی در سال 1970
به خاطر "بواس من و لنا"
جایزه تونی بهترین نمایش به خاطر "سیزو بنزی مرده" و "جزیره" در سال 1974
جایزه انجمن منتقدان نیویورک در سال 1980